Aktualności
IX Zakopiańskie Spotkania Antropologiczne - "Archiwa. Spisane będą czyny i rozmowy" 2019-12-03 12:47
Serdecznie zapraszamy na
IX Zakopiańskie Spotkania Antropologiczne „Archiwa. Spisane ? będą czyny i rozmowy”
Zakopane, 5–8 grudnia 2019
Galeria Sztuki XX wieku w willi Oksza filia Muzeum Tatrzańskiego, ul. Zamoyskiego 25
Program: http://muzeumtatrzanskie.pl/ix-zakopianskie-spotkania-antropologiczne-archiwa-spisane-beda-czyny-i-rozmowy-2/
Trwałym elementem Zakopiańskich Spotkań Antropologicznych jest namysł nad istnieniem słabym, widmowym, którego śladem najwyrazistszym pozostaje gwałtowność zanikania. Taka obecność, bardziej nic niż coś, wpisaną ma w siebie cudowność, chociaż może cudaczność jest tu bardziej adekwatnym określeniem. Cud to przecież także skandal, figa pokazana porządkowi, pewności, pojmowalności, oczywistości istnienia. Cudaczność zjawiać się może, wydarzać tylko tam, gdzie praktykuje się gościnność, która jest zgodą na rozszczelniającą inność. A praktyka gościnności –przypomnijmy- jest uprzednia wobec wszelkich jej uzasadnień i racjonalizacji. Jeżeli raz jeszcze chcemy Was na grudniowe próbowanie gościnności/próbowanie się z gościnnością u Hasiora zaprosić– mimo, a może także z powodu ułomności poprzednich spotkań – to i z tej przyczyny, że w ich rozbiegającej się wielogłosowości, w komunikacyjnych problemach, w tym, że bardziej zbiera nas miejsce i czas, niż temat widzimy możność, zasób. Darzące możliwością otwarcia, otwierania się wydarzenie. Jego pokraczną cudaczność inicjujemy, ale to co w nim stwarzające bierze się bardziej z wydarzenia niż z nas. Tym niemniej bez naszego zebrania, gadania, słuchania i nie–słuchania słabe obecności mniej miałby szans na uobecnienie. Aż tyle/tylko tyle.
Archiwum to przestrzeń, którą proponujemy tym razem nawiedzić.
„Archiwa. Spisane będą(?) czyny i rozmowy” – tytuł, prośba, wezwanie IX Zakopiańskich Spotkań Antropologicznych. Wydaje się nam to być na trakcie, po którym wędrujemy od dekady. Miano odsyła nas do rzeczy pierwszych (arche), dawno minionych, których niezwykła energia domaga się przyszłości, ponownego przyjścia. Słowo wskazuje także na archonta, uosobioną siłę wnoszącą ład, prawo, porządek. Archont demiurgicznym naznaczeniem, sygnaturą mówi tak pewnemu istnieniu, choćby tylko jego śladom. W ten erotyczny gest wpisane jest także wymazywanie, nie–podjęcie, nie–ważnienie. Tanatyczne nie–naznaczenie. Archiwum to scena dramatycznej gry między Erosem i Tanatosem. Miejsce spotkania, które skutkować może narodzinami z okruchów, braków, blaknięcia, z jakiegoś prawie nic. Rezultatem bywa jednak również brakowanie, wyrzucanie na śmietnik bezbronnego i bezradnego pyłu istnienia. Archiwum- a każdy z nas jest po trosze takim archiwum- miejsce gorączkowego czekanie; co będzie ?; czy będzie ? Tak wypowiadając archiwum podążamy tropami pracy Jacques Derridy „Gorączka archiwum. Impresja freudowska”, którą proponujemy jako wspólną lekturę. Archiwum, co oczywiste, jest także doświadczeniem osobistym, własną pracą. Dla nas to zakopiańska perspektywa. Muzeum Tatrzańskie, Dom Doktora Magdy Kraszewskiej, odnajdywane prywatne zbiory. Chcemy by taką prywatność, osobność archiwów zbierało i objawiało nasze spotkanie. Zatem archiwum jako takie i moje archiwum. I jeszcze moje wobec innego. I to jeszcze czego nie wiemy i nie rozumiemy, a co dzięki temu, że jesteście archiwum może zobaczymy i spróbujemy pojąć.
Trzy dni, drugi tydzień grudnia, Zakopane. Każdego wieczoru rozmowa o książce. Moniki Sznajderman „Pusty las”, Pawła Próchniaka „Nokturny”, Dariusza Czai „Gramatyka bieli”. Widzimy w nich także archiwum naszych spotkań.